នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យមានអំណាចបីប្រភេទ ដែលចែងតម្រូវឲ្យមានឯករាជ្យពីគ្នា។ នោះគឺអំណាចនីតិប្រតិបត្តិជារបស់រដ្ឋាភិបាលជាអ្នកអនុវត្តច្បាប់។ អំណាចតុលាការដែលតុលាការមានដូចជាអំណាចបកស្រាយច្បាប់និងអំណាចនីតិបញ្ញត្តិរបស់ សភាដែលមានតួនាទីធ្វើច្បាប់។ ជាសត្យានុម័ត មនុស្សគ្រប់រូបមិនមានចំណេះដឹងទូលំទូលាយ និងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទេ។ នេះដូចគ្នាដែរសម្រាប់សមាជិកសភាទោះបីជាពួកគាត់បានសិក្សាច្បាប់ និងមានសញ្ញាបត្រច្បាប់ក្តី។ អាស្រ័យហេតុនេះច្បាប់របស់សភាពិតជាមិនរួចពីភាពមានចន្លោះខ្វះខាត (legal loopholes)។ តើអ្នកណាជាអ្នកបកស្រាយច្បាប់? តើការបកស្រាយមានវិសាលភាពកម្រិតណា និងវិធីសាស្រ្ត បកស្រាយអ្វីនឹងត្រូវបានយកមកប្រើ?
៚ សូមទាញយកជា PDF នៅទីនេះ
៚ ស្វែងរកអតក្ថបទផ្សាយដទៃទៀត ចុចនៅទីនេះ