ស្រទាប់មួយ ដែលមានកំហាប់អូសូនខ្ពស់បំផុតនៅក្នុង មណ្ឌលអាកាសស្ងប់ ដែលលាតសន្ធឹងប្រមាណ១២ ទៅ៤០ គីឡូ ម៉ែត្រពីផ្ទៃផែនដី ហើយកំហាប់អូសូនកើនដល់កម្រិតអតិបរមា ចន្លោះពី២០ ទៅ២៥ គីឡូម៉ែត្រ។
ស្រទាប់នេះកំពុងរងការខូចខាត ដោយសារការបញ្ចេញ ឧស្ម័ន ដែលផ្សំដោយក្លរ និងប្រូម តាមរយៈសកម្មភាពមនុស្ស។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ការបាត់បង់ខ្លាំងបំផុតនៃស្រទាប់អូសូនកើតឡើង នៅនិទាឃរដូវក្នុងតំបន់អង់តាកទិក ដែលបង្កឡើងដោយសមាស ធាតុក្លរ និងប្រូមចេញពីសកម្មភាពមនុស្ស គួបផ្សំនឹងលក្ខខណ្ឌ ឧតុនិយមជាក់លាក់នៃតំបន់នោះ។ បាតុភូតនេះបង្កើតឱ្យមាន ប្រហោងអូសូន។
ដកស្រង់ចេញពី «សទ្ទានុក្រមបច្ចេកសព្ទស្ដីពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ», បោះពុម្ភដោយនាយកដ្ឋានប្រែប្រួលអាកាសធាតុ នៃអគ្គលេខាធិការដ្ឋានក្រុមប្រឹក្សាជាតិអភិវឌ្ឍន៍ដោយចីរភាព និងក្រសួងបរិស្ថាន, បោះពុម្ភលើកទី១ ឆ្នាំ២០១៧។
<<<ត្រឡប់ទៅតារាងអក្ខរានុក្រម